Galicia entre 1990 e 2020 non se moveu dos dous millóns setecentos mil habitantes, cando tería que ter chegado aos tres millóns de seguir a tendencia media europea. A nosa poboación entre 16 e 34 anos pasou de 750.000 mozas e mozos en 2002 a 470.000 en 2023, unha caída que vai camiño da metade en vinte anos, mentes no conxunto do Reino de España ese colectivo é mesmo estable. Velaí dous síntomas de que vivimos nun país minguante. Síntomas de que na produción de riqueza, no emprego ou nas rendas da maior parte da poboación transitamos por baixo das sociedade da nosa contorna española ou europea. E todo isto sucede por causa de andar desnortados. Porque en recursos naturais, en potencial laboral, en sectores concretos demostramos que de non atopar obstáculos temos recursos para reverter aquela situación. Neste ensaio revísanse moitos deses obstáculos (de infraestruturas, institucionais, financeiros, tecnolóxicos, ambientais, de capital e benestar social, etc.) e propóñense alternativas para definir unha folla de ruta cun norte preciso: favorecer un maior desenvolvemento social e deixar de ser un país minguante.